8e weekverslag
Door: mikepeetoom
Blijf op de hoogte en volg mike
12 Januari 2011 | Gambia, Banjul
12-01-2011
Hallo vrienden en vriendinnen.
Het is weer tijd voor een nieuwe versie van Mike en Nik’s avonturen in The Gambia.
Het is alweer de 8e week en de tijd begint nu toch al aardig rap te gaan.
Op het begin lijkt het een heel eind maar voor je het weet is het alweer bijna voorbij aan de ene kant erg jammer maar aan de andere kant wel zin om naar huis te gaan en ik weet dat ik toch nog wel een keer terug kom.
Deze week weer aardig wat werk verricht.
Donderdag zijn we verder gegaan met de deuren afwerken en rondom de kozijnen plamuren.
Ook was de verf gekocht voor alle kale plekken te verven.
We hebben nu vrijwel alles afgestuukt en alle deuren zijn erin gezet.
We hebben nog een paar dingen die we moeten afwerken.
Ook kregen we het leuke nieuws te horen dat Boto een kindje had gekregen een meisje en dat Nik en ik uitgenodigd waren voor de Naam ceremonie.
Dit houdt in dat ze de naam van het kindje bekend gaan maken en dat er een feest wordt gevierd dit feestje zou plaats vinden op woensdag.
Na werk zijn we zoals gewoonlijk weer bij Boto gaan eten en hebben we even het kindje vast gehouden het is een mooi gezond meisje, dat meer op de moeder dan de vader lijkt wat misschien ook wel goed is.
Na een rumoerig nachtje omdat Nik aardig lag te snurken was het alweer vrijdag.
En vrijdag betekent Sportdag.
Aangezien Boto ons deze keer niet wou oppikken omdat hij erg moe was van het kindje dat de hele nacht lag te huilen en hij elke dag vroeg op moet om te bidden, moesten we op de fiets.
Omdat we geen idee hadden hoe we moesten fietsen kwam Saikou (sjaakiej) ons ophalen en zijn we met hem mee gegaan.
We gingen eerst even lang Saikou zijn compound om even gedag te zeggen tegen zijn vrouw en haar moeder (die met mij wou trouwen).
Nadat we ons daar uit de voeten hadden gemaakt en aankwamen bij de school was het tijd voor het traditionele vrijdagse voetbal wedstrijdje.
Het was weer een heftig duel tussen beide teams uit eindelijk kwam mij team op het laatste moment aan de overwinning.
Na de voetbal wedstrijd hebben we de leraren van de school nog wat Nederlands geleerd zoals mooi meisje en wil je met me trouwen.
Dit wilden ze graag weten omdat ze een Nederlandse vrouw willen.
We hadden ze huiswerk mee gegeven en toen zijn we weer vertrokken naar Kersering op de fiets aangezien we niet wisten hoe we moesten fietsen waren we verkeerd gereden en een beetje verdwaald na wat hulp van een vriendelijke Gambiaan konden we ons weg vervolgen richting ons compound.
Eenmaal aangekomen in Kersering zijn we nog even bij het Senegambia Hotel wezen zwemmen en douchen en hebben daar een gedeelte van de avond door gebracht voordat we ons bed op gingen zoeken.
Het weekend hebben we niet veel gedaan zoals gewoonlijk bij het strand gezeten en bij de fietsen verhuur geholpen.
Maandags hebben we de allerlaatste hand gelegd aan het stuuk werk en hebben we de grondverf klaar gemaakt voor gebruik.
Dit ging op een vrij onbekende manier voor ons als je op me foto’s kijk op me hyves kan je zien dat daar een gele zak op staat met een soort speciaal wit spul.
Het moment dat je dit spul in het water gooi begint het als een gek te koken en op te lossen dit moet je dan een dag laten staan en dan heb je grondverf die je kan gebruiken.
Dat was dan ook percies wat we gingen doen de volgende dag alles in de grondverf zetten.
Zodra je dit spul op de muur smeerde zag je weinig tot niks maar zodar het opdroogde sloeg het helemaal wit uit.
Na werk gingen we zoals gewoonlijk weer bij Boto eten.
Aangezien we weer met de fiets waren omdat Boto alles klaar moest zetten en regelen voor de naam ceremonie was het weer een speurtocht hoe we daar nou eigenlijk terecht kwamen.
Eenmaal ter plaatsen was het erg druk en er waren veel oud bekenden van Sarakunda wat wel erg leuk was om die weer even terug te zien.
Na de Domoda en de Ataja (Chinese green thea) gingen we weer op het fietsiej richting Kersering het was klimmen en dalen geblazen maar we konden er wel van genieten.
Aangezien we de volgende dag de naam ceremonie hadden zijn we optijd naar bed gegaan om de volgende dag weer vroeg te beginnen.
Vandaag zijn we naar de naam ceremonie van Boto’s nieuwe dochter geweest de naam word Lisa en wordt vernoemd naar Boto’s oma, dat volgens Boto een groots vrouw was.
Het was weer een bijzondere ervaring.
We kwamen al een beetje te laat aan.
Maar eenmaal ter plekken zat een deel van de mannen de koran te lezen en een andere deel keek toe en zat te praten.
De vrouwen waren druk bezig met koken.
Na een paar uur begonnen een man een paar woorden te schreeuwen en er werd geld ingezameld en natuurlijk kwamen er veel mensen naar ons toe om geld te vragen.
Maar als je eenmaal geef kan je blijven geven.
Daarna kregen we verschillende gerechten voor geschoteld het leek allemaal op yoghurt of brinta en we waren er allebei niet zo weg van maar we hebben toch maar wat gegeten omdat we niet onbeleefd wilden zijn.
Na even buiten met de mannen gepraat te hebben kwam Saikou op een draf naar ons toe en die vroeg of we wilden zien hoe ze een geit gingen slachten dus we gingen met hem mee.
Ondertussen waren de vrouwen bezig met een soort triangel of iets en ze waren muziek aan het maken dit bleek een ritueel te zijn.
Het geit werd de strot door gesneden en ze moesten het me 4 man tegen houden.
Het zag er niet echt prettig uit maar deze jongens waren er allemaal al aan gewend voor ons was het wel even slikken wand dat zelfde geit kregen we even later op ons bord.
Na de laatste stuiptrekken van het geit werd het in stukken gehakt.
Na weer even gepraat te hebben met iedereen werd de T.V aangezet er was voetbal op T.V en gambianen zijn gek op voetbal.
Het was Gambia tegen Mali onder 17 Gambia had gewonnen met 1-0.
Dus iedereen’s dag was weer een stukje beter dan hij al was.
Na wat groene thee oftewel Ataja werd de lunch voorgeschoteld Beneching met zoals we al verwachten geit.
Na de lunch zijn we weer richting huis gegaan dat was rond half 5.
Morgen hebben we weer een dagje vrij, dus kunnen we weer even bijkomen van alle ervaringen die we deze week hebben opgedaan.
En zaterdag mogen we weer aan de bak met schilderen.
Dit was het weer voor deze week ik hoop dat iedereen weer heeft genoten van het verhaal en graag tot de volgende keer!
Foto’s staan weer op me hyves!!
Groeten uit Gambia!!!!
Hallo vrienden en vriendinnen.
Het is weer tijd voor een nieuwe versie van Mike en Nik’s avonturen in The Gambia.
Het is alweer de 8e week en de tijd begint nu toch al aardig rap te gaan.
Op het begin lijkt het een heel eind maar voor je het weet is het alweer bijna voorbij aan de ene kant erg jammer maar aan de andere kant wel zin om naar huis te gaan en ik weet dat ik toch nog wel een keer terug kom.
Deze week weer aardig wat werk verricht.
Donderdag zijn we verder gegaan met de deuren afwerken en rondom de kozijnen plamuren.
Ook was de verf gekocht voor alle kale plekken te verven.
We hebben nu vrijwel alles afgestuukt en alle deuren zijn erin gezet.
We hebben nog een paar dingen die we moeten afwerken.
Ook kregen we het leuke nieuws te horen dat Boto een kindje had gekregen een meisje en dat Nik en ik uitgenodigd waren voor de Naam ceremonie.
Dit houdt in dat ze de naam van het kindje bekend gaan maken en dat er een feest wordt gevierd dit feestje zou plaats vinden op woensdag.
Na werk zijn we zoals gewoonlijk weer bij Boto gaan eten en hebben we even het kindje vast gehouden het is een mooi gezond meisje, dat meer op de moeder dan de vader lijkt wat misschien ook wel goed is.
Na een rumoerig nachtje omdat Nik aardig lag te snurken was het alweer vrijdag.
En vrijdag betekent Sportdag.
Aangezien Boto ons deze keer niet wou oppikken omdat hij erg moe was van het kindje dat de hele nacht lag te huilen en hij elke dag vroeg op moet om te bidden, moesten we op de fiets.
Omdat we geen idee hadden hoe we moesten fietsen kwam Saikou (sjaakiej) ons ophalen en zijn we met hem mee gegaan.
We gingen eerst even lang Saikou zijn compound om even gedag te zeggen tegen zijn vrouw en haar moeder (die met mij wou trouwen).
Nadat we ons daar uit de voeten hadden gemaakt en aankwamen bij de school was het tijd voor het traditionele vrijdagse voetbal wedstrijdje.
Het was weer een heftig duel tussen beide teams uit eindelijk kwam mij team op het laatste moment aan de overwinning.
Na de voetbal wedstrijd hebben we de leraren van de school nog wat Nederlands geleerd zoals mooi meisje en wil je met me trouwen.
Dit wilden ze graag weten omdat ze een Nederlandse vrouw willen.
We hadden ze huiswerk mee gegeven en toen zijn we weer vertrokken naar Kersering op de fiets aangezien we niet wisten hoe we moesten fietsen waren we verkeerd gereden en een beetje verdwaald na wat hulp van een vriendelijke Gambiaan konden we ons weg vervolgen richting ons compound.
Eenmaal aangekomen in Kersering zijn we nog even bij het Senegambia Hotel wezen zwemmen en douchen en hebben daar een gedeelte van de avond door gebracht voordat we ons bed op gingen zoeken.
Het weekend hebben we niet veel gedaan zoals gewoonlijk bij het strand gezeten en bij de fietsen verhuur geholpen.
Maandags hebben we de allerlaatste hand gelegd aan het stuuk werk en hebben we de grondverf klaar gemaakt voor gebruik.
Dit ging op een vrij onbekende manier voor ons als je op me foto’s kijk op me hyves kan je zien dat daar een gele zak op staat met een soort speciaal wit spul.
Het moment dat je dit spul in het water gooi begint het als een gek te koken en op te lossen dit moet je dan een dag laten staan en dan heb je grondverf die je kan gebruiken.
Dat was dan ook percies wat we gingen doen de volgende dag alles in de grondverf zetten.
Zodra je dit spul op de muur smeerde zag je weinig tot niks maar zodar het opdroogde sloeg het helemaal wit uit.
Na werk gingen we zoals gewoonlijk weer bij Boto eten.
Aangezien we weer met de fiets waren omdat Boto alles klaar moest zetten en regelen voor de naam ceremonie was het weer een speurtocht hoe we daar nou eigenlijk terecht kwamen.
Eenmaal ter plaatsen was het erg druk en er waren veel oud bekenden van Sarakunda wat wel erg leuk was om die weer even terug te zien.
Na de Domoda en de Ataja (Chinese green thea) gingen we weer op het fietsiej richting Kersering het was klimmen en dalen geblazen maar we konden er wel van genieten.
Aangezien we de volgende dag de naam ceremonie hadden zijn we optijd naar bed gegaan om de volgende dag weer vroeg te beginnen.
Vandaag zijn we naar de naam ceremonie van Boto’s nieuwe dochter geweest de naam word Lisa en wordt vernoemd naar Boto’s oma, dat volgens Boto een groots vrouw was.
Het was weer een bijzondere ervaring.
We kwamen al een beetje te laat aan.
Maar eenmaal ter plekken zat een deel van de mannen de koran te lezen en een andere deel keek toe en zat te praten.
De vrouwen waren druk bezig met koken.
Na een paar uur begonnen een man een paar woorden te schreeuwen en er werd geld ingezameld en natuurlijk kwamen er veel mensen naar ons toe om geld te vragen.
Maar als je eenmaal geef kan je blijven geven.
Daarna kregen we verschillende gerechten voor geschoteld het leek allemaal op yoghurt of brinta en we waren er allebei niet zo weg van maar we hebben toch maar wat gegeten omdat we niet onbeleefd wilden zijn.
Na even buiten met de mannen gepraat te hebben kwam Saikou op een draf naar ons toe en die vroeg of we wilden zien hoe ze een geit gingen slachten dus we gingen met hem mee.
Ondertussen waren de vrouwen bezig met een soort triangel of iets en ze waren muziek aan het maken dit bleek een ritueel te zijn.
Het geit werd de strot door gesneden en ze moesten het me 4 man tegen houden.
Het zag er niet echt prettig uit maar deze jongens waren er allemaal al aan gewend voor ons was het wel even slikken wand dat zelfde geit kregen we even later op ons bord.
Na de laatste stuiptrekken van het geit werd het in stukken gehakt.
Na weer even gepraat te hebben met iedereen werd de T.V aangezet er was voetbal op T.V en gambianen zijn gek op voetbal.
Het was Gambia tegen Mali onder 17 Gambia had gewonnen met 1-0.
Dus iedereen’s dag was weer een stukje beter dan hij al was.
Na wat groene thee oftewel Ataja werd de lunch voorgeschoteld Beneching met zoals we al verwachten geit.
Na de lunch zijn we weer richting huis gegaan dat was rond half 5.
Morgen hebben we weer een dagje vrij, dus kunnen we weer even bijkomen van alle ervaringen die we deze week hebben opgedaan.
En zaterdag mogen we weer aan de bak met schilderen.
Dit was het weer voor deze week ik hoop dat iedereen weer heeft genoten van het verhaal en graag tot de volgende keer!
Foto’s staan weer op me hyves!!
Groeten uit Gambia!!!!
-
12 Januari 2011 - 21:51
Nick:
Hey Mike, wat een vette verhalen weer! Lijkt me echt vet om door Gambia te fietsen. Hopen dat Gambia mag meedoen aan het Wk over 4 jaar :D. Ik heb het de laatste weken een beetje druk met school, dus kan wat minder van me laten horen over Skype. Maar ik zie en hoor alles natuurlijk wel van pa en ma.
In ieder geval suc6 nog die paar weekies. Spreek je snel! -
12 Januari 2011 - 22:04
Anja:
Hé Mike,
Ik heb net het hele verhaal van de geit van Nik gehoord, maar ik blijf smullen van het verhaal. Ha, ha.
Groetjes,
Anja -
13 Januari 2011 - 12:29
Martin Stoop:
Zo Mike, weer het nodige meegemaakt lees ik. En nog maar 2 weken te gaan en dan is het feest over.
Goed over, want als jullie terug zijn, ligt er al een uitnodiging te wachten voor een paar Creta-examens. Niet gelijk denken dat je dan direct door mag richting Kreta, dit betreft een aantal afsluitende toetsen voor de vakken Nederlands en Engels. Engels, doe je nu waarschijnlijk met twee vingers (heb je die trouwens nog of zijn ze alweer aangegroeid?) in je neus en voorwat Nederlands betreft heb ik het verzoek gedaan, het over te zetten in Wolo of Madinka. 5 minuten later lag ik geboeid in een ambulance en vanmorgen werd ik wakker in Willibrord in Heiloo. Rare mensen in witte jassen zeiden dat ik de weg kwijt was, terwijl ik toch echt wel weet dat de Madinka voorkomen in Gambia. Ik ben toch niet gek !!!! Over de Mediamarkt gesproken, je schijnt daar brmmmmm
Wil je trouwens de hartelijke groeten en felicitaties overbrengen aan Boto en zijn vrouw. En vooruit, speciaal voor jou, ook aan de schoonmoeder van Boto! Kussen hoeft niet, mag wel.
Verder gaat hier alles zijn gang. Leerlingen beginnen wat zenuwachtig te worden omdat de opdrachten af moeten voor de portfolioweek, jongondernemen groep is lekker bezig, Petite Suisse project is weer op de rail gezet, gesprekken Slingerland eindelijk afgerond enz enz enz.
Je zult bij terugkomst wel weer snel in de hectiek van de dag vallen. Ik heb, zie begin, al mijn steentje bijgedragen. Geniet daar nog maar even en over terugkeren naar Gambia in de toekomst, voor jouw kennisgeving: sinds dit weekend heeft Afrika er een nieuw land bij: Zuid-Soedan. Volgende optie?
-
16 Januari 2011 - 08:22
Schoonmama:
Hee Mike ,
Kijk je wel uit met die verf !!! , want volgens ons is het ongebluste kalk en dat is hier al lang verboden .
10 dagen en dan ben je er weer , we wachten met smart < vooral Dewi >.
Het contakkie was ook al 2 weken zonder jou verslag , valt toch tegen !
Maar gelukkig kunnen wij hier genoeg lezen over je avonturen .
Groetjes uit een stormachtig Egmond. -
16 Januari 2011 - 16:29
Pa:
He Kerel
Wat je schoonmoeder schrijft is waar dat spul is heel gevaarlijk ,ook opa zij al dat je het zeker niet in je ogen moet krijgen. Jou kennende zal je dat natuurlijk wel weer gebeuren.
Zoals je moeder al schreef het zal jantje de boer niet wezen.
He Mike het zonnetje scheen vandaag weer eens in Nederland lekker man. Maar bij jullie is dat natuurlijk iedere dag aan de orde en zou je misschien wel willen dat het eens regende. Joi wat een gruwelijke foto's van die geit je hoort iedereen erover en het daarna nog opeten ook maar goed dat je dat soort dingen niet iedere dag ziet je zou geen hap meer door je keel krijgen.
Nou nog maar 10 dagen en dan ben je weer thuis persoonlijk kijk ik er erg naar uit en met mij meer mensen. maak er nog een paar nuttige en leuke dagen van ik spreek je op skype.
papatjoelo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
